Paul Auster kütüphanemde en çok kitabı olan, benim için özel yazarlardan birisidir. O aslında hayatın karmaşasında gizli, ufak, kendine bol göndermeli, bir Amerikalı'ya yakışmayan hikayeleri hep mutluluk vermiştir bana.
Yılını tam hatırlamıyorum ama, ne Paul Auster okuru ne de Tom Waits dinleyicisi olmadığım yıllarda izlemiştim Smoke filmini. İlk bakışta belirgin bir hikayesi olmayan ama, iç içe geçmiş onlarca küçük hikayenin film'leştiği, benim 'hayatımın film'lerinden birisi olmuştu.
Auggie Wren (Harvey Keitel) isimli bir tütün dükkanı işleticisi, sürekli oraya takılan insanlar, özellikle Paul Auster'ın kendisini yazdığı William Hurt'un oynadığı yazar ve küçücük dükkanda geçen onlarca detay.
Auggie her sabah aynı saatte,aynı yerden kendi dükkanının fotoğrafını çekmektedir ve bu takıntısı onu tatile bile çıkartmamaktadır.
O fotoğraflara bakan Paul Benjamin'in mutluluğu, donmuş babası ile karşılaşan oğul, sigaranın ağırlığı, ve final.... Beni gülümseten o kadar çok detay var ki bu filmde..
Ve bu film sayesinde çevremde dünyaya benim gibi bakan insanların az'lığı ve kendini yalnız hissetme duygusu.....
Benim için gelmiş geçmiş en güzel finallerden birisi : Auggie Wren'in Noel Hikayesi
Yıllar önce gazetede, gece yarısı bu filmin ATV'de oynacağını okumuştum, yazar özellikle finali ile dikkat çeken film diye bahsetmişti. Keyifle izlemiştim ama bir Türkiye gerçeği olan jenerik izlememek ve izletmemek huyu yüzünden ATV finali kesmişti, ne üzülmüş, ne kızmıştım. O dönem internetim bile yoktu ki, 'size mi kaldık' diyip netten izleyim. Rahmetli gazete yazarının bir sonraki hafta ATV'ye giydirmesinden aldığım keyif ise bir ayrı idi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder